Sorry! (en ander leed, maar ook een vrolijke noot) #Nieuwsbrief23
Sorry dat ik even stil ben...
Drukdrukdruk. Dat kwam zo:
"We moeten nu echt de tuin doen."
"Ja, Thea."
"Al het bamboe eruit. Zodat we weer over de weilanden kunnen kijken vanaf de veranda en uit het kantoor."
"Ja, Thea."
"En wat doen we met de vijver? Het folie lekt."
"Nou, als we de tuin toch aanpakken, dan wil ik wel een keer een rechthoekige. En op een andere plek."
"Oké. Laten we dan de stijl helemaal veranderen. Ik zag iets met buxusbollen..."
Als je 'op 'e romte' woont, betekent een complete herinrichting van je tuin (want dat wordt het, zo rolt Thea) dat je gewoon een week bezig bent. Minstens.
Twee tips.
Tip 1. Als mensen zeggen dat de bamboesoort die jij op het oog hebt "echt niet woekert": geloof ze niet en isoleer die meuk.
Tip 2. Als je er 'voor het gemak' acht kuub grind in gooit, vraag je dan af of die er ook ooit weer uit moet (hopelijk niet) én of één laag anti-worteldoek eronder wel genoeg is (spoiler: nee).
Maar goed, over pak 'm beet een, twee, drie weken dus de na-foto's. Zonder bamboe. Met rechthoekige vijver. En vrij uitzicht. En nette, strakke grindpaden. En buxusbollen. En zithoekjes. En gras.
En je werk dan?
Wat dacht je zelf?
Jaargang 1, Editie 2 van The Post Offline gaat maandagavond per floppy disc naar de drukker op een geheime locatie in België. Ligt 23 juni bij de abonnees. Met (verklap ik maar even) ook een verbijsterende undercover-reportage.
Voor die enkele nieuwsbrief-lezer die nog geen abonnee is: het kan nog net.
En dan krijg je ook editie 1 nog toegestuurd. Hoogstpersoonlijk gesigneerd door onze administrateur S. Lome Doos.
En ik maak dus het werkboek 'Schrijf je boek in 10 dagen' af. Moet op 1 juli naar de drukker (gewoon in Harderwijk) en gaat op 10 juli op de post naar de kopers.
Omdat de titel misschien wat prozaïsch is, leg ik het even uit. Met de methode die je leert met dit boek kun je voortaan in 10 dagen een (non-fictie)boek schrijven.
Als je maar een idee, de kennis en een aardige pen hebt.
En luistert naar die kleine kale. Maar da's logisch.
"Slaap jij dan nooit?"
Jawel.
Men beweert hier dat ik ook weleens níet al om tien uur lig te snurken in mijn eigen hoekje van de Chesterfield. Heel soms.
Ik heb dus geen idee of Humberto heeft gehuild tijdens zijn laatste RTL Late Night.
Maar echte mannen huilen toch niet?
Ik wel.
Vandaag een jaar geleden, op 9 juni 2017, ontstond het boekje dat ik nooit had willen schrijven.
Het is geen feest om wees te wezen.