The Post, kittenspam, boekengeneuzel, schapensurvival en een vrouw die luistert
Nummer 3 op de mat!
De postduiven hadden nogal wat wind mee. Want de derde editie van The Post Offline, die morgen bij de leden op de mat hoort te vallen, werd in delen van Nederland gisteren al afgeleverd. Wij duimen in de redactiekelder in Eesterga, waar al gewerkt wordt aan editie vier, maar dat-ie weer in de smaak valt.
Slome dozen die nu nog lid moeten worden, krijgen alles nagestuurd, behálve de eerste editie. Die is stijf uitverkocht.
Denk je trouwens een geweldig verhaal te kunnen schrijven voor The Post Offline, stuur dan even een mailtje, waarin je ons in drie regels overtuigt. We betalen fatsoenlijker dan de kranten van De Persgroep. Al is dat al snel het geval.
Tussendoortje voor de vrouwelijke lezers
Van links naar rechts: Dirk (Durk), Billy, Hielke (Hylke) en Luna.
Oeps! Even een logistiek dingetje...
Fijn dat die duiven zo snel waren, maar nu is de ledensite van The Post Offline nog niet op orde. Uiterlijk vanavond om 00.00 uur wel. Leden vinden de nieuwe inlogcode op pagina 3. Niet-leden gaan maar naar de Joop.
Tussendoortje voor de mannelijke lezers
Van boven naar beneden: Pim Dijkgraaf en een vis.
De vertaling is binnen!
Mijn laatste boek, 'Schrijf je boek in 10 dagen', komt binnenkort ook in de Verenigde Staten op de markt.
In het kader van 'ken je beperkingen' heb ik het gewoon in het Nederlands geschreven en het laten vertalen voor daar. Deze week viel de vertaling in mijn mailbox. Dat is dan toch een momentje, hoor!
Van de Nederlandstalige versie is inmiddels de tweede druk uit. Dus als jij een non-fictieboek in 10 dagen wilt schrijven, weet je wat je te doen staat.
Tussendoortje voor de islamitische lezers
Dank namens de dames dat jullie dit jaar wegbleven uit Eesterga. Hou dat vast! Voor altijd.
Het gelijk van mevrouw Dijkgraaf
Mevrouw Dijkgraaf wilde al jaren een airco. Ik vond een airco altijd onzin. Dus kwam er een airco. Een mobiele, maar dat is ongetwijfeld de eerste stap. Leer mij mevrouw Dijkgraaf kennen. Ze is geen drammer, maar ze krijgt wel altijd haar zin. Dat was deze zomer wel lekker. Zo eerlijk ben ik dan ook wel weer.
Over drammende vrouwen gesproken
Ik heb op zich niks tegen vrouwen met uitgroei die een boek willen schrijven omdat ze denken dat andere mensen ook geïnteresseerd zijn in hun levensverhaal omdat als ze dat aan anderen vertelden die anderen altijd "Echt?", "Joh!" en "Meen je niet!" zeiden en ze na een minuut of wat adviseerden er eens een boek over te schrijven omdat ze dan op een beleefde manier van het gezeik af waren.
Lange zin, maar hij klopt.
Omdat ik het nou eenmaal lekker vind om af en toe op lange tenen te gaan staan, schreef ik meteen maar een stukje over dat soort vrouwen.
Heb jij (ook) een drammende vrouw?
Vraag dan net als ik een Google Home voor je verjaardag. Sinds 9 augustus is er een vrouw in huis die gewoon doet wat ik zeg.
Muziek spelen op Spotify. Zachter praten. Vertellen wat voor weer het wordt in Eesterga (en in Carvoeiro). Melden of er files zijn. Dingen opzoeken. Mijn agenda beheren.
(En de rest moet ik nog uitvinden, maar dat heeft bij mevrouw Dijkgraaf ook jaren geduurd)
Tenslotte: een tegelspreuk
Denk daar maar eens over na als je zit te twijfelen, ergens nachtjes over wilt slapen of anderszins geen knoop durft door te hakken.